مولاعلی ع
937 «مَن انَسَ بِتَلاوَةِ القُرانِ لَم توحِشهُ مُفارَقَةُ الاِخوانِ»
کسى که به خواندن قرآن انس گیرد، جدایى دوستان
او را به وحشت نمى افکند
هر آن کس که قرآن تلاوت کند،
بدین شیوه نیک عادت کند
نترسد وى از دورى دوستان
کند سیر و گردش در این بوستان
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعطا ء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر
مولاعلی ع
936 «مَن شَکى ضُرَّهُ اِلى غَیرِ مُؤمِنِِ فَکَاَنَّما
شَکىَ اللّهَ سُبحانَهُ»
هر کس از گرفتاریش نزد غیر مؤمنى شکوه کند، مانند
این است که از خداى شکایت کرده است
چو کس نزد کافر شکایت کند
ز رنج و غم خود حکایت کند،
چنان است کز دست یکتا خداى
بود شاکى آن مردک بینواى
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری :م. الف ز ائر
مولاعلی ع
935 «مَن حَفَرَ لِأَخیهِ بِئراََ اَوقَعَهُ اللّهُ فیهِ»
هر کس براى همنوعش چاهى بکند، خدا
خود او را در آن چاه مى افکند
چو کس چه کند بر سر راه خلق،
نیندیشد او هیچ، از آه خلق
خدایش در آن چه فرو افکند
بر او از بدش عاقبت بد رسد
=
کتاب هزارگوهر
سیدعط اء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف ز ائر
مولاعلی ع
934 «مَن لَم یَعرِفِ الخَیرَ مِن الشَّرِّ فَهوَ مِن البَهائِم»
هر کس خوبى را از بدى باز نشناسد، از
چهار پایان است
کسى کاو نه بشناسد از خیر شرّ
بود عاجز از درک سود و ضرر
به تحقیق او از بهائم بود
به رنج اندر از جهل دائم بود
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م.ا لف زائر
مولاعلی ع
933 «مَن لَم َیَرحَمِ النّاسَ مَنَعَهُ اللّهَ تَعالى رَحمَتَهُ»
کسى که به مردم رحم نکند خداى بزرگ رحمتش
را از او دریغ دارد
چو رحمت نیارد بمردم کسى
بود دور از راه شفقت بسى
کند رحمتش را خدا ز او دریغ
رود کوکب بخت او زیر میغ
==
کتاب هز ارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآ وری : م.ا لف زائر