پرواز را بخاطر بسپار

پرواز را بخاطر بسپار

عرفانی-اجتماعی
پرواز را بخاطر بسپار

پرواز را بخاطر بسپار

عرفانی-اجتماعی

راز لبخند

کاش می شد .....

که کسی می آمد

این دل خسته ی ما را می برد

چشم ما را می شست

راز لبخند به لب می آموخت


کاش می شد .....

دل دیوار پر از پنجره بود

و

قفس ها همه خالی بودند


کاش می شد .....

که غم و دلتنگی ، راه این خانه ی ما گم می کرد  

 

کاش ما تجربه ای می کردیم

شستن اشک از چشم

بردن غم از دل  

 

 

                                 

 

 

بهار را نشان بده



هوالمحبوب



مهربانِ من ...



سلام به دوستان عزیز و مهربانم


بلاخره برگشتم ، اگرچه با تاخیر


تقدیم به شما همراهان گرامی




تو مهربان من بیا کنار پنجره


و پیش از آنکه قد نیمه تیرسان من کمان شود


بهار را به من نشان بده


بگو که سرو سرفراز ما دوباره در چمن ، چمان شود

.

.

به چهره ها و راهها چنان نگاه میکنم که کور میشوم


چه مدتی است دلربا ، ندیده ام تو را ؟


تو مهربان من بیا ، کنار پنجره


هلال ابروانِ خویش را


فراز بَدر چهره ات ، برابرم نشان


که خشکسال شعر من ، شکفته چون جِنان شود


" رضا براهنی "


ستاره ی ساکت

 

هو المحبوب  

 

 

به یاد سالروز تولد یک ستاره که در کهکشان   

 

راه شیری گم شد 

 

 

سالی که چنین گذشت

 

 

با قلم می گویم
 

ای همزاد ٬ای همراه
 

ای هم سرنوشت ٬
 

هردومان حیران بازیهای دورانهای زشت
 

شعرهایم رانوشتی ؟
 

دست خوش
 

اشک هایم را کجا خواهی نوشت

 

فریدون مشیری 

 

 

                    

 

ستاره ی رخشنده

 

هوالمحبوب 

 

 

عشق علی 

 

 

در زنـدگی عشق علی پاینده است  

حـب عـلی در قلب مـن آکنده است 

 

ای نــام تـو زیـبـنـده ی هـر آسـمـان 

در قلب و در روح و دلم کاونده است 

 

مـن مـومنـم در مـهـر جان افزای تو 

ایـمـان تـو در هـر دلـی بالنده است 

 

حلاوت عید غدیر در دل عاشقان فزون 

هـر شـاعـری در مـدح تو گوینده است 

 

در هـر زمان در هـر کـران تویی امیرمومنان 

خورشید و ماه آسمان از نور تو تابنده است 

 

در شـب تــاریــک جـهـان در دل هـر سـتـاره ای 

ستاره ی مهتابی ام با عشق تو رخشنده است  

 

 

 




با سروده ای از دل برآمده ، عید غدیر خم را بر عاشقان 

 

امیر مومنان علی علیه السلام تبریک می گویم 

 

 

طواف عشق

 

هو المحبوب 

 

 

چشم بر آسمان مهرت دوخته ام ..... 

 

ای مهربانترین مهربانان عالم 

 

 

 

کبوتر دلم در حرم آسمانی ات بال و پر می گشاید و با پروازی عاشقانه  

 

چرخ می زند و می گردد 

 

خالق یکتای من ... طوافم را بر گرد خانه ات بپذیر 

 

 

 

بر در خانه ات نشسته ام / جز تو پناه و یاوری ندارم 

 

خدایا بر من ببخش خطاهایم را / دستانم را بگیر 

 

آغوشت را باز کن / مرا در گرمای عشقت ذوب کن 

 

قلب افسرده ام را حیاتی دوباره ببخش ..... 

 

بدور کعبه ی وصالت طواف کرده ام و چه شیرین است بر گرد خانه ات

  

 چرخیدن و لب به ذکرت گشودن که تو کرمت افزون است بر گناهانم ..... 

 

 

 پرنده های کوچک ابابیل به فرمان تو ناجی خانه ات شدند و اینک لانه  

  

 در شبستان های مسجدالحرام دارند و همواره در آسمان و همراه

 

 زمینیان طواف عشق بجای می آورند و نغمه ی عاشقانه می سرایند 

 

 

 

خداوندا ....... 

 

دعوتم کردی به حرم امن و الهی ات 

 

و چه خوش است لبیک به این دعوت 

 

و در مقام ابراهیم نماز گزاردن 

 

و سر بر پرده ی خانه ات نهادن و آرام آرام اشک ریختن 

 

 

پروردگارا ..... 

 

سینه ام پر از محبت توست 

 

دست بدعا دارم که هرگز قلبم از مهر و عشقت خالی مباد

 

 

مهربانا ..... 

 

دو بال عشق و ایمان را برای پرواز در آبی بیکرانت بمن عطا بفرما 

 

 

آمین یا رب العالمین  

 

 

 

 

عید قربان ..... پر شکوهترین و زیباترین جلوه ی عشق و تعبد در برابر

خالق یکتا بر عاشقانش مبارک 

 

پی نوشت-دلنوشته ام مربوط به عمره ی امسالم در فروردین ماه میشود 

که با دیدن دوست عزیزی درست یکروز قبل از سفر دوستی که مدتها ندیده 

بودمش و باعث شد تا خاطرات هر روز این سفر معنوی برایم شیرین تر  

و دلچسب تر بشود 

 

به یاد آن ایام خوش ..... روزگار می گذرد 

 

دل عاشق

 

هوالمحبوب 

 

کبوتر دلم ..... 

 

آرزویم را به حََرَمت پرواز داد 

 

به کنجی نشست 

 

دلخواسته ام نجوا کرد  

 

                            

 

 

ای عاشق عشق و مهربانی 

 

آشیانه ای برایش ساخته ام در جَوارت 

 

آب و دانه ای از اَنبان دوستیت 

 

آخر تو فقط ضامن آهوان نیستی 

 

کبوتران را نیز پناهی ..... 

 

 

کبوترانی مشتاق که جَلد گنبد طلایت شده اند 

 

دلم همراه کبوتر سپیدم در آسمان حرمت پرواز می کند 

 

سر بر آستانت می ساید 

 

به پابوس ضریح ات می آید  

 

               

 

 

دلم را عاشق کرده ای 

 

به خانه باز نمی گردد 

 

خود را به پنجره ی فولاد 

 

" دل "  بند کرده است ..... 

 

ریسمان محبت غیر از دلش باز کن 

 

بگذار فقط خدایش بماند و دلش 

 

 

میلاد امام رئوف غریب و جلوه ی عاشقان 

 

بر دوستدارانش مبارک باد 

 

 

در حرم عـشقت مِهرِ ِ میزبان را طلب کردم 

آب و دانـه ای ز بـرای کـبوترم طـلب کـردم 

 

تو ای مهربان تر از مادر برای غمخواری 

گشــایــش غم و درد خود ز تو طـلب کردم 

 

امام غریبان تو گواهی بر دل غریب من 

چاره ی دل غریــبم را  ز تو طلب کردم 

 

امام رضای غریب و رئوف بر همه کس 

رضـای تـو بر رضـای خـود طلـب کردم  

 

 

 

پی نوشت 

شعر سپید و کهن از خودم * ستاره ی مهتابی * 

 

روزگار پاییزی

 

هوالمحبوب 

 

روز مهر 

ماه مهر 

باران مهربانی 

آسمان آبی 

جشن و شادمانی 

سرور و خنده ی همگانی 

 

 

گل های کوکب و داوودی 

روزگار پاییزی 

برگ های جدا شده 

رنگارنگ است و شاد 

اما شادی به دلم راهی ندارد 

فقط سکوت است و سردی 

 

 

آسمان دلم ابری است 

سیاه و تیره 

هر دم می بارد 

می بارد ....... 

 

 

دلم چشمه ای زلال و جوشان است 

سرشار از مهر و عشق ....... 

و کاش رودی از دوستی و عاطفه  

از این چشمه جاری می گشت 

و در اعماق وجودم جریان می یافت  

 

 

اما اینک من ماندم و تنهایی

و دیوار های " ساکت " دهلیز قلبم 

که رگهایش سخت شده است و مسدود 

دیگر عشق و مهری در جریان نیست 

هر چه هست سردی است و رکود

 

 

کجا رفتند آن روزهای خوب ؟ 

روزهای آفتابی و درخشان   

 

 

           

 

 

 

الهی اسرار دلم را می دانی 

اشک هایم بر همه عیان 

و راز دلم پنهان              

 

             

                                                              

 

 

خدایا دستانم ناتوان است    

رهایش مکن ...... 

رهایم مکن                     

                                             

 

پی نوشت 

بلندترین شاخه ی درخت یک واژه را می فهمد و آن هم تنهائیست.....  

 

دلنوشت 

نیمی از این شعر را در تاریخ ۲۰ آذر ماه سال قبل( روز تولدم ) نوشته بودم  

و وقتی امسال یافتمش .. نیمی دیگر از دلتنگی های یکسال را به آن اضافه کردم

 واین شعر سپید امروز با اشک نوشته شد ...... 

  

 

دفاع مقدس

 

هو المحبوب

 

یاد سال های آتش و مهربانی

 

به یاد بیاوریم حمله ابرهای سیاه به آسمان کشورمان را....

 

فراموش نکنیم بزیر کشاندن ستاره هـــــای عاشق را

 

سبز کنیم خاطره هایشـــــــــــــان را........

 

پیوند بزنیم جانبازان میهن اسلامی را با اندیشه های

 

سترگ آزادی و آزادگی

 

هرگز یادمان نمیرود، این غریبه های آشنا را و فراموش  

 

نخواهیم کرد ......

 

شهید مهدی باکری

شهید حمید باکری

شهید محمد جهان آرا

شهید محمد ابراهیم همت

شهید مصطفی چمران

 

و هزاران .......... هزار ستاره ی درخشان

 

آسمان میهن سبزمان را 

 

      

 

هفته ی دفاع مقدس مبارک 

 

به پاس سالها همراهی استاد شجریان با مردم .... اول مهر ( زادروز استاد )  

از طرف مردم به نام روز * آواز عشق * نامیده شد 

 

برزخ زندگی


هوالمحبوب


 

من از بیگانگان هرگز ننالم




شعر سپید نمیگویم


از من وزن و قافیه نخواهید


این فقط درد دلی است  

 

از دلی تنگ و رنجیده از آشنا ...... 

 

شنیده ام ارواح از ظهر پنجشنبه آزادند 

 

و به خانه هایشان در زمین باز می گردند 

 

مادر کجا رفتی که مهرت را کم دارم ؟

 

می خواهم راز دل بتو گویم ........ 

 

صدایم را می شنوی ؟ 

 

اشکم را می بینی ؟ 

 

مادر جان ترا کم دارم ...... 

 

آغوشت را کم دارم ... 

 

و نوازشت را ......... 

 

دیوارهای خانه فقط " ساکت " گوش می کنند 

 

نه پاسخی 

 

نه کلامی 

 

دیگر نمی خواهم زنده بمانم 

 

نمی دانم بعد از مرگم ترا می بینم  

 

یا در برزخ قرار می گیرم 

 

خدایا تو می دانی  ،  فقط تو می دانی 

 

من زندگی نمی کنم ،  فقط نفس می کشم 

 

خدایا می دانی سالهاست در برزخ زمین نفس می کشم 

 

اینسو در برزخ یا آنسوی زندگی 

 

برایم تفاوتی ندارد ..... 

 

خدایا ...... 

 

می خواهم دوباره به آغوشت بازگردم ! 

 

این بنده ی عاصیت را قبول می کنی ؟   

 

دلنوشت: مکتوب شده در ظهر پنجشنبه ۱۷ شهریور 

 

 

 

 

 

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی 
 

این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی

 

حالیا نقش دل ماست در آیینه ی جام  

 

تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی
 
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او  

 

چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی
 
تشنه ی خون زمین است فلک ، وین مه نو  

 

کهنه داسی ست که بس کشته درود ای ساقی
 
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد   

 

چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی
 
بس که شستیم به خوناب جگر جامه ی جان 
 

نه ازو تار به جا ماند و نه پود ای ساقی
 
حق به دست دل من بود که در معبد عشق 
 

سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی

 

این لب و جام پی گردش می ساخته اند 
 

ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی
 
در فروبند که چون سایه در این خلوت غم 
 

با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی

                                                                             "هوشنگ ابتهاج" 

 

بوی بهار

 

هوالمحبوب 

 

 

عید آمد و عید آمد...!

 

 

بگذشت مه روزه، عید آمد و عید آمد 
 

بگذشت شب هجران، معشوق پدید آمد

 

آن صبح چو صادق شد، عذرای تو وامق شد 
 

معشوق تو عاشق شد، شیخ تو مرید آمد

 

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد 
 

شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کلید آمد

 

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکی رفت 
 

هر چند چو خورشیدی، بر پاک و پلید آمد

 

از لذت جام تو، دل ماند به دام تو 
 

جان نیز چو واقف شد او نیز دوید آمد

 

بس توبه ی شایسته ، بر سنگ تو بشکسته 
 

بس زاهد و بس عابد، کو خرقه درید آمد

 

باغ از دی نامحرم، سه ماه نمی‌زد دم 
 

بر بوی بهار تو، از غیب دمید آمد

 

 

(مولانای بزرگ، دیوان شمس، غزلیات) 

 

 

 

 

 

عید سعید فطر؛ جشن بازگشت آدمی به فطرت و سلوک الی‌الله، بر همه مسلمانان جهان و عاشقان جمال الهی مبارک باد