مولاعلی ع
942 «مَنِ استَقصى عَلى صَدیقِهِ اِنقَطَعت مَوَدّتُهَُ»
هر کس بر دوست خود خرده گیرى کند دوستى
با او بریده شود
چو بر دوستان خرده گیرد کسى،
سرانگشت حسرت بخارد بسى
گریزند از او دوستانش زیاد
برندش همه دوستى را ز یاد
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعط ا ء الله مجدی
=
گرد آوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
941 «مَن خَشُنَت عَریکَتُهُ اِفتَقَرت حاشَیتُهُ»
هر کس درشتخوى باشد، کنار او خالى
گردد (مردم از او بگریزند)
ترا گر نکوهیده باشد روش
کند دشمن و دوستت سرزنش
، شوند از تو اطرافیان تو دور
کجا دوست بتوان گرفتن بزور
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطا ء الله مجدی
=
گرد آوری : م. الف ز ائر
مولاعلی ع
940 «مَن اَکثَرَ مَسئَلَةَ النّاسِ ذَلَّ»
هر کس از مردم زیاد در خواست
کند خوار گردد
چو کس خواهش خود مکرّر کند
ز خود خلق را او مکدّر کند
شود خوار و مردم گریزند از او
نماند به نزد کسش آبرو
=
کتاب هزارگوهر
سیدعط ا ء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
939 «مَن اَضمَرَ الشَّرَّ لِغَیرِهِ فَقَد بَدَءَ بِنَفسِهِ»
هر کس نسبت به دیگرى بدى در دل گیرد، البتّه
از خودش آغاز میکند (اوّل خود او بد مى بیند)
به نیکى اگر نیستت دسترس
میندیش هرگز تو بد بهر کس
که اوّل خود افتى تو در دام خویش
منه در ره ناکسى گام خویش
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعط ا ء الله مجدی
=
گردآور ی :م .الف ز ائر
مولاعلی ع
938 «مَن کانَ عِندَ نَفسِهِ عَظیماََ کانَ عِند اللّهِ حَقیراََ»
هر کس خودش را بزرگ شمارد، نزد
خدا خوار است
چو باشد کسى راضى از نفس خویش
نداند که باشد و را عیب بیش
حقیر است نزد خداى بزرگ
ضعیف است و نادان، نباشد سترگ
=
کتا ب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م .الف زائر