مولا علی ع
144 «اِذا قَدّمتَ الفِکرَ فى اَفعالِک َحَسُنَت عَواقِبُکَ وَ فِعالُکَ»
وقتى پیش از اعمالت بیندیشى، پایان کارت نیکو شود
چو در کارى اندیشه کردى ز پیش
نگردى پشیمان ز کردار خویش
شود بر تو فرخنده پایان کار
ز لغزش شوى زین سبب بر کنار
==
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م الف زائر
143 «اِذا بَلَغَ اللّئیمُ فَوقَ مِقدارِه تَنَکّرَت اَحوالُهُ»
وقتى ناکس بیش از ظرفیّتش پیشرفت کند
احوالش ببدى گراید
فرومایه را گر شود قدر بیش
کشد پاى بیرونتر از حدّ خویش
شود زشت رفتار و اطوار او
دگرگون شود جمله کردار او
=
کتاب هزارگوهر
سید عطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
142 «اِذا طََلبتَ الِعزَّ فَاطلُبُهُ بِالطّاعَة. اِذا طَلَبتَ
الغِنى فَاطلُبُه بِالقِناعَةِ»
اگر طالب عزّتى آنرا در فرمانبردارى خدا بجوى. اگر
مى خواهى توانگر شوى آنرا در قناعت جستجو کن.
چو خواهى که قدر تو گردد بلند
بطاعت بیفزاى اى ارجمند
ورت بى نیازى بود آرزو
141 «اِذا اَبصَرَتِ العَینُ الشّهوَةَ عَمَىِ
القَلبُ عَنِ العاقِبَةِ»
وقتى چشم شهوت باز شود دیده دل از دیدن
پایان کار کور گردد
چو چشم هوى و هوس گشت باز،
شود چشم دل کور، اى یکّه تاز
نبیند دگر هیچ پایان کار
نگیرد هوسران نادان قرار
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
140 «اِذا مَدَحتَ فَاختَصِر. اِذا ذَمَمتَ فَاقتَصِر»
وقتى کسی را ستایش کنى باختصار بکوش. وقتى
کسی را نکوهش کنى سخن کوتاه گوى
زبان چون گشائى بمدح کسى
تو را به که کوتاه آیى بسى
و گر نیز کس را نکوهش کنى،
سزد گر زبان را فروکش کنى
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر