مشاعره 189

مشاعره 189

مزن چون ناردرخون جگر جوش

بهی خواهی چو بِه پشمینه می پوش

عبید

=

شب تیره شبدیزلهراسبی

بیاورد بازین گشتاسبی

فردوسی

=

یارب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان

وان سهی سروخرامان  به چمن باز رسان

حافظ

=

نشاط یک شبه دهرراغنیمت د ان

که می رود چو حنا این نگاردست به دست

صائب

=

تاعقل داشتم نگرفتم طریق عشق

جائی دلم برفت که حیران شودعقول

سعدی

=

لب او گرنمی شد خنده آلود

ملاحت تاقیامت بی نمک بود

زلالی خوانساری

=

دنیا زسخت گیری هرگز به کس نپاید

هرچندبفشری مشت  رنگ حنانماند

کلیم کاشانی

=

دنیاکه جسرآخرتش خواند مصطفی

جای نشست نیست بباید گذارکرد

سعدی

=

دنیاکه گرفته بردل وجان جایت

هان تابه بخیلی نکند رسوایت

باباافضل کاشانی

=

تاعکس تو درآینه گردید هوید ا

زدآینه با ساده دلی راه  دل ما

روشن

=

گرد آوری : م. الف زائر