مشاعره 136

مشاعره 136

تیری که زدی بردلم ازغمزه خطارفت

تا بازچه اندیشه کند رای صوابت

حافظ

=

تیشه برسرزد و پااز درشیرین نکشید

درره عشق که پادارتر ازفرهاد است

فروغی بسطامی

=

تیغ توکزخون خصم قطره چکان آمد

گلشن فتح توراست شاخ گل ارغوان

محتشم کاشانی

=

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان

نیم شب  دوش به بالین من آمد بنشست

حافظ

=

تیغش که چون بنفشه کبودی همی نمود

درحال سرخیِ بَقَم وارغوان گرفت

امیرمعزی

=

تین وزیتونی که یزدان خورده درقران قسم

فهم آن زاول که قصدش چیست زین زیتون وتین

قاآنی

=

نرگس که چمن ازرخ اوگشت منور

گویندکه دارد طبقی سیم پراززر

بسحق  اطعمه

=

رخساره آن لعبت  دردانه درخشید

یا دردل شب مهر دراین خانه درخشید

سیدهادی حائری

=

دل ازمن بردو وروی ازمن نهان کرد

خدالراباکه این بازی توان کرد ؟

حافظ

=

دل اسیرزلف پرپیچ وخم جانانه بایــــــــــــد

بی خود وسرمست  جان ازساغر پیمانه باید

عبدالصمد حقیقت

=

گردآوری : م. الف زائر