حضرت محمد (ص)
اَلسَّعادَهُ کُلُّ السَعادَهِ طوُلُ العُمرِ فی طاعَهِ اللهِ .
خوشبختی طول عمری است که درپرستش الهی بگذرد.
Happiness is having a life spent in divine worship.
آن مردک ازراه مناهی گذرد
عمرش به مصیبت وتباهی گذرد
خوشبختی محض طول عمراست ولی
عمری که به طاعت الهی گذرد.
=
ترجمه شعری وانگلیسی
ابوالقاسم حالت
=
گردآوری : م.الف زائر
بسم الله الرحمن الرحیم
اَلْلهُمَّ أَنْتَ دَلیلُ الْمُتَحَیِّرین وَ مَفْزَعُ الْمَکْروبین وَ غِیاثُ الْمُسْتَغیثین مَا لْی إلٰهٌ غَیْرَک فَأَدْعوهُ وَ لا شَریک لکَ فَأَرْجوه صَلَّ عَلى مُحَمَدٍ وَ آلِ مُحَمَدٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ اهْدِنِی لِاَ قْرَبَ مِنْ هٰذا رَشَداً. قَرَعْتُ بابَکَ وَ أَنَخْتُ رَحْلِی بِساحَةِ قُدْسِکَ وَ جَنابِکَ طالِباً شَهادَتَکَ، وَ أَنا الْعَبْدُ الْخَسِیسُ الذَّلِیلُ وَ أَنْتَ الرَّبُّ الْعَزیزُ الْجَلِیل، بَیِّنْ لِی أَمْرَ اَحَمَدَ الْحَسَن بِأَوْضَحِ بَیَانٍ وَ اَفْصَحِ لِسانٍ، فَاِنْ کَانَ وَلِیَّکَ صَدَّقْتُهُ وَ بَایَعْتُهُ وَ نَصَرْتُهُ وَ اِنْ کانَ عَدُوِّکَ کَذَّبْتُهُ وَ حَارَبْتُهُ.
خدایا؛ تو راهنمای سرگردانان هستی و پناهگاه دردمندان، و فریادرس فریادخواهان؛ خدایى جز تو ندارم که او را بخوانم و هیچ شریکی برای تو نیست تا از او التماس و تمنّا کنم. بر محمّد و خاندانش درود فرست و براى من در کارم گشایش قرار ده و مرا به راهى که نزدیکتر از این به صواب است هدایت کن. درب رحمت تو را زدم و شترم را در حیاط مقدس تو خوابانده ام، خواهان گواهی و شهادت تو هستم. من بنده ی پست و ذلیل و تو پروردگار عزیز و بزرگ هستی. امر احمد الحسن را برای من به وضوح و با زبانی گویا بیان کن؛ پس اگر از اولیاء تو بود او را باور و با او بیعت کرده و او را یاری مى رسانم، و اگر دشمن تو بود او را تکذیب و با او دشمنی کنم.
یا مَنْ أَوْحىٰ لِلْحَوَارِیّیِنَ وَ شَهِدَ لَهُمْ بِأَنَّ عِیسىٰ (ع) رَسُولُهُ: (وَ إِذْ أَوْحَیْتُ إِلَى الْحَوَارِیِّینَ أَنْ آمِنُوا بِی وَ بِرَسُولِی قَالُوا آمَنَّا وَ اشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ).(1) اِشْهَدْ لِی وَ بَیِّنْ لِی هٰذَا الْأَمْر، فَقَدْ شَهِدَ شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ عَظْمِی وَ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنِّی وَ رُوحِی إِنَّ شَهَادَتَکَ اَکْبَرُ شَهَادَةٍ: (قُلْ أَیُّ شَیْءٍ أَکْبَرُ شَهَادَةً قُلِ اللَّهُ شَهِیدٌ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ ).(2)
ای کسی که به حواریون وحی کرد؛ و به آنها گواهی و شهادت داد که عیسی (ع) فرستاده اش است: (و [یاد کن] هنگامى را که به حواریون وحى کردم که به من و فرستاده ام ایمان آورید گفتند ایمان آوردیم و گواه باش که ما مسلمانیم). براى من نیز گواهی ده و این مسأله را برایم روشن ساز، که مو و پوست و گوشت و خون و استخوانم و آنچه را زمین از من بر گرفته است و روحم شهادت می دهند که گواهی تو بزرگترین گواهی است: (بگو گواهى چه کسى از همه برتر است بگو خدا میان من و شما گواه است).
یٰا مَنْ عَرَضَ نَفْسَهُ لِلْکٰافِرینَ بِرِسَالَةِ مُحَمَّدٍ (ص) شَاهِداً فَقَالَ: (وَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ). (3) (أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ).(4)(قُلْ کَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً).(5) فَزَهِدْوا بِشَهَادَتِکَ.
ای کسی که خود را در رسالت محمد (ص) گواه قرار داد، پس فرمود: (و کسانى که کافر شدند مى گویند تو فرستاده نیستى! بگو گواهی خدا بین من و شما کافى است). - (یا مى گویند این [کتاب] را بربافته است! بگو اگر آن را بربافته باشم در برابر خدا اختیار چیزى براى من ندارید او آگاه تر است به آنچه [با طعنه] در آن فرو مى روید. گواه بودن او میان من و شما بس است و اوست آمرزنده مهربان). - (بگو میان من و شما گواه بودن خدا کافى است چرا که او همواره به [حال] بندگانش آگاهِ بینا است). پس به گواهی تو بی رغبت شدند.
اِشْهَدْ لِی یٰا رَبِّ فَإِنِّی لٰا اَزْهَدُ بِشَهَادَتِکَ، وَ اَشْهَدُ أَنَّ الرُّؤْیَا حَقٌّ مِنْ عِنْدِکَ وَ طَلائِعُ وَحْیِکَ وَ کَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهٰا عَلَى الْعٰالَمِین. یٰا مَنْ مَدَحَ اِبرٰاهِیمَ وَ جَعَلَ النُّبُوَّةَ فِی ذُرِّیَتِه لِأَنَّهُ صَدَّقَ الرُّؤْیٰا فَقُلْتَ سُبْحَانَکَ: (وَ نَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ * قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ).(6) وَ مَدَحْتَ مَرْیَمَ فَقُلْتَ: (وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِنْ رُوحِنَا وَ صَدَّقَتْ بِکَلِمَاتِ رَبِّهَا). (7)
پروردگارا، به من گواهی ده که من نسبت به گواهی تو بی رغبت نمی باشم، و شهادت می دهم که رؤیا از جانب تو حق است و نشانه های وحی تو می باشند و کلماتی که به جهانیان ارزانی کردی. ای کسی که ابراهیم را مدح و ثناء گفت و نبوت را در نسل ایشان قرار داد زیرا که رؤیا را راست گفت، پس ای منزه فرمودی: (او را ندا دادیم که اى ابراهیم * رؤیا[ى خود] را حقیقت بخشیدى ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم). و مریم را مدح و ثناء گفتی، پس فرمودی: (و مریم دُخت عمران را همان کسى که خود را پاکدامن نگاه داشت و در او از روح خود دمیدیم و سخنان پروردگار خود و کتابهاى او را تصدیق کرد و از فرمانبرداران بود).
یٰا مَنْ خٰاطَبَ مُحَمَّد (ص) فَقَالَ: (نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ هَذَا الْقُرْآنَ وَ إِنْ کُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِینَ * إِذْ قَالَ یُوسُفُ لَأَبِیهِ یَا أَبَتِ إِنِّی رَأَیْتُ أَحَدَ عَشَرَ کَوْکَباً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَیْتُهُمْ لِی سَاجِدِینَ).(8) فَسَمَّیْتّ الرُّؤْیٰا أَحْسَنَ الْقِصَصِ فِی کِتٰابِکَ الْکَرِیمِ وَ مَدَحْتَ مَنْ صَدَّقَ بِهَا مِنْ أَوْلِیٰائِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ، وَ ذَمَّمْتَ مَنْ کَذَّبَ بِهٰا وَ سَمَّاهٰا أَضْغٰاثُ أَحْلٰامٍ فَقُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقِّ: (اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ * مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ * لاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُوا هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ * قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ * بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَةٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ).(9)
ای کسی که خطاب به محمد (ص) کرد، پس فرمود: (ما نیکوترین سرگذشت را به موجب این قرآن که به تو وحى کردیم بر تو حکایت مى کنیم، و تو قطعاَ پیش از آن، از بى خبران بودى * [یاد کن] زمانى را که یوسف به پدرش گفت اى پدر من [در خواب] یازده ستاره را با خورشید و ماه دیدم، دیدم [آنها] براى من سجده مى کنند). پس رؤیا را نیکوترین سرگذشت ها در کتاب کریم خود نامیدی و هر که آن را از اولیاء و پیامبران و فرستادگانت راست گفت، او را مدح و ثناء فرمودی، و هر کس آن را دروغ برشمرد و خواب های آشفته نامید را مذمت و نکوهش کردی، پس فرمودی و فرموده ی تو حق است: (براى مردم [وقت] حسابشان نزدیک شده است و آنان در بى خبرى رویگردانند * هیچ پند تازهاى از پروردگارشان نیامد مگر اینکه بازى کنان آن را شنیدند * در حالى که دلهایشان مشغول است و آنانکه ستم کردند پنهانى به نجوا برخاستند که آیا این [مرد] جز بشرى مانند شماست، آیا دیده و دانسته به سوى سحر مى روید * [پیامبر] گفت پروردگارم [هر] گفتار[ى] را در آسمان و زمین مى داند و اوست شنواى دانا * بلکه گفتند خوابهاى آشفته است، [نه] بلکه آن را بربافته بلکه او شاعرى است، پس همان گونه که براى پیشینیان هم عرضه شد باید براى ما نشانه اى بیاورد).
وَ قَالَ مَلَأُ فِرْعَوْنِ وَ زَبَانِیَتِهِ: (أَضْغَاثُ أَحْلامٍ وَ مَا نَحْنُ بِتَأْوِیلِ الْأَحْلامِ بِعَالِمِینَ).(10) وَ صَدَّقَ یُوسُفُ بِالرُّؤْیٰا وَ أَوَلُّهٰا فَمَدَحْتَهُ وَ قُلْتَ سُبْحٰانَکَ: (یُوسُفُ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ).(11) اَلَّلهُمَّ اجْعَلْنِی کَأَوْلِیٰائِک وَ أَنْبِیٰائِکَ وَ رُسُلِکَ اَصْدَقُ بِالرُّؤْیٰا طَلائِعَ وَحْیِکَ وَ کَلِمٰاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهٰا عَلَى الْعٰالَمِینَ وَ اَحْسَنَ الْقَصَصِ فِی کِتٰابِکَ وَ لٰا أَنْقُضُ عَهْدَکَ وَ لٰا اَخْلُفُ وَعْدَکَ.
و سران فرعون و قومش گفتند: (گفتند خوابهایى است پریشان و ما به تعبیر خوابهاى آشفته دانا نیستیم). و یوسف رؤیا را راست گفت و آن را تأویل کرد پس او را مدح و ثناء گفتی، پس ای منزه فرمودی: (اى یوسف اى مرد راستگوى). خداوندا، مرا مانند اولیاء و پیامبران و فرستادگانت قرار ده، تا رؤیا، نشانه های وحی و کلماتی که به جهانیان ارزانی کردی و نیکوترین سرگذشت ها در کتابت را راست گویم، و عهد تو را نقض نکنم و خلاف وعده ات عمل نکنم.
سپس می گویی: أَغِثْنِی یٰا رَبِّ بِحَقِّ فٰاطِمَة. اِرْحَمْنِی یٰا رَبِّ بِحَقِّ فٰاطِمَة. اِهْدِنِی یٰا رَبِّ بِحَقِّ فٰاطِمَة.
خداوندا به حق فاطمه مرا کمک و یاری کن. خداوندا به حق فاطمه به من رحم کن. خداوندا به حق فاطمه مرا هدایت کن