اباعبدالله ا لحسین ع - 47- 48

اباعبدالله الحسین (ع)- 48
اَلّلهُمّ اِنّی اَحمَدُکَ عَلی اَن اَکرَمتَنابِالنّبُوّهِ وَعَلّمتَنَاالقُرانَ وَفَقّهتَنافِی الدّین
وَجَعَلتَ لَنا اَسماعاََوَاَبصاراََوَاَفئَدهََ فَاجعَلنالَکَ مِن الشّاکِرین .
خداوندا تراسپاس می گویم که بافرستادن یپامبرخود درباره ما بزرگواری
فرمودی وماراقرآن آموختی ودردینداری هوشیارساختی . برای ما چشم ها
وگوشها ودلهائی قراردادی پس مارانیز درردیف سپاسگزاران خود قرارده .
O God , O praise thee who hast honored us by prophet , taught
us the koran , enlightened us in matters of religion , given us
ears , eyes and hearts , so , make us capable of thanking yo for
these blessings .

تسبیح تو گویم که مرا جان دادی
پیغمبرودین دادی وقران دادی
مارازپی شکر زبان نیز بده
آنگونه که چشم وگوش وایمان دادی
=
ترجمه شعری وانگلیسی

ابوالقاسم حالت
=

گردآوری : م.الف زائر

==
اباعبدالله الحسین (ع) - 47
اَلّلهُمّ اَنتَ ثِقَتی فی کُلِ کَربِِ ,کَم مِن کَربِِ یَضعُفُ فیهِ الفوادُ وَتَقِلّ فیهِ الحیلَهُ وَیَخذُلُ

فیهِ الصّدیقُ وَ یَشمَتُ فیهِ العَدوّ, اَنزَلتُه بِکَ وَشَکرتُهُ اِلَیکَ رَغبَهََ اِلَیکَ عَمّن سِواک , فَفَرّجتَهُ

عَنّی وَکَشَفتَهُ , فَانتَ لی فی کُلِّ اَمرِِ نَزَلَ بی ثِقَهُُ وَعُدّهُُ .

خداوندا درهرسختی واندوهی توپشت وپناه منی ,بسادشواری ک درآن دل ناتوان می گردد و

تدبیرسودی نمی دهد ,دوست به خواری می افتد ودشمن شاد می گردد ,من این دشواری را

پیش تو آوردم ونزدتوشکوه کردم ,ازغیر توچشم پوشیدم وبه تودل

بستم , توگرهازکارم گشودی واندوهم راازبین بردی .پس درهر کاری که برایم پیش آید تو تکیه گاه

من وتووسیله سازمنی .

O God you are my haven in every affection when often the
heart flatters and wisdom is of no avail when friends are
disgraced and foes rejoice. To You I complain of my affliction
and to You I look for succor, turning away from all others
You have been of help to me tiding over obstacles before this
; and so , in You I take my refuge and to You I look for means
of present relief

درهرسختی که بسته گردد راهم
هرجاکه دچارفتنه ای جانکاهم
ازعجزخودوضعف کسان آگاهم
تنهازتوای خدا مدد می خواهم

=

ترجمه شعری وانگلیسی

ابوالقاسم حالت
=
گردآوری : م.الف زائر