مشاعره 197

مشاعره 197

تاکند ظلمت سرای دل بسان روزروشن

آفتابی عالم آرا چون رخ جانانه بایـــــد

عبدالصمدحقیقت

=

دور مجنون گذشت ونوبت ماست

هرکسی پنج روزه نوبت اوست

حافظ

=

تاکنی بازیردستان درزبردستی ستم

غافل ازقهروعذاب خالق یکتامباش

کنی پور

=

شب زآه آتشین یک دم نیاسایم چوشمع

درمیان آتش سوزنده جای خواب نیست

رهی معیری

=

تاکه آن یارگرانمایه نکوخواه شماست

خاک درچشم فرومایه ی بدخواه کنید

بدیع الزمان فروزانفر

=

دوستان دختر رز توبه زمستوری کرد

شد سوی محتسب  وکاربه دستوری کرد

حافظ

=

دوستان قیمت صحبت بشناسید که چرخ

دوستان رازهم انداخته  بسیارجدا

لاادری

=

آن خط عنبرشکن بربرگ گل دانی چراست

نافه مشک است کاندرجیب نسرین کرده اند

خواجوی کرمانی

=

دوش ازمسجد سوی میخانه آمد پیرما

جیست یاران طریقت بعد ازاین تدبیرما

حافظ

=

آن خال هاشمی که نگارم به روزده

منت خدای راکه نکو برنکو زده

لاادری

=

گردآوری :  م .الف زائر