مشاعره 167

مشاعره 167

مرغ دلم ازگوشه بام تو چو برخاست

مشکل که درآن گوشه دگر بازنشیند

وصال شیرازی

=

دلم به مهرتو صدپاره باد وهرپاره

هزارذره وهرذره درهوای تو باد

هلالی جغتائی

=

دلم به یادتوهردم بهانه می گیرد

بهانه درطلبت کودکانه می گیرد

فراهانی

=

دلم پرآتش و چشمم پرآب شد هردو

دوخانه وقف تو کردم خراب شد هردو

غضنفری قمی

=

وصل است ورنه مرگ , علاج مریض عشق

بیچاره من ازانکه نه اینم رسد نه آن

خلیل عصری

=

نسیم در سرگل بشکفد کلاله سنبل

چو ازمیان چمن بوی آن کلاله بر آید

حافظ

=

دل مجروح ازآن خنجر مژکان دارم

گریه ی گرم تر ازخون شهیدان دارم

ابوتراب جوشقانی

=

مرغ دلم باز پریدن گرفت

طوطی جان قند جریدن گرفت

مولوی

=

تادررهت افتاده ام افتاده آزاده ام

تاسربه راهت داده ام ازاین سبکباری خوشم

=

مرغ راپر می برد تا آشیان

پرمردم  همت است ای مردمان

مولوی

=

گردآوری : م .الف زائر