مشاعره 166

مشاعره 166

آتش حسرت مرادرکام خود آخر گرف ت

من سراپاآتشم  ازمهر خاموشم کنید

نیرالدین دادگستر ( شهیر)

=

دلم ای دوست جدا ازتو , شکیبا نشود

بی گل روی تو گلزار فریبا نشــــــــود

دکتر طلعت بصاری

=

دلم بردی ودلداری نکـــــــــــــــــــردی

مراغم کشت و غمخواری نکــــــــــــردی

رکن الدین قمی

=

یادباد آن صحبت شبها که بازلف توام

بحث  سرعشق وذکر حلقه عشاق بود

حافظ

=

دلم به پاکی  دامان غنچه می سوزد

که بلبلان همه مستند و باغبان تنهاست

لاادری

=

تادامن کفن نکشم ز یرپای خاک

باور مکن که دست زدامن بدارمت

خافظ

=

تادرآن گلشن جان عزم چمیدن داری

غم مخور گرستم ازخارکشیدن داری

ضیاء الدین ده شیری ( بها)

=

یاد باد آن که زما وقت سفر یاد نکرد

به ود اعی دل غمدیده ما شاد نکرد

حافظ

=

دلم به کنج قفس پای بند  صیاداست

به ناله حسرت مرغی خورم که آزاد است

ادیب

=

تادررهت افتاده ام , افتاده آزاده ام

تاسربه ر اهت داده ام , ازاین سبکباری خوشم

وجدی

=

گردآوری :  م .الف ز ائر