قران حافظ . حدیث

           بقره : أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاء فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم

 مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ واللّهُ مُحِیطٌ بِالْکافِرِینَ    ﴿ 19 ﴾     جزء 1

بقره. «19» یا همچون بارانى از آسمان، که در شب تاریک

همراه با رعد و برق و صاعقه [بر سر رهگذران] ببارد.

آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهاى خود مى‏گذارند؛

 تا صداى صاعقه را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد

 [و در قبضه قدرت او هستند].

Or like a rainstorm from the sky, wherein is

darkness, thunder and the flash of lightning.

They thrust their fingers in their ears by reason

of the thunder-claps, for fear of dead

Allah encompasseth the disbelievers

 (in His guidance 

 19. [On peut encore les comparer à ces gens

 qui,] aumoment où les nuées éclatent en pluies,

chargées de ténèbres, de tonnerre et éclairs, se mettent

les doigts dans les oreilles, terrorisés par le fracas de la

foudre et craignant la mort; et Allah encercle de tous cٍtés

les infidèles.

 بلی کافران راخصال ومنال

همانند این است اندرمثال

که درزیربارانی از آسمان

که بارد به تاریک جا. بی امان

به جائی که رعد ست وبرق وتگرگ

زترس صواعق زاند وه مرگ

دوانگشت درگوش خود می نهند

بدان شوق کز چنگ مردن رهند. 

==  

ترجمه فارسی وتصویر : وبلاگ  شمس وقمر

===

اَلشَرَفُ باِلهِمَمِ العالِیهِ .لا بِالرَمَمِ البالیهَ

Nobility  comes from great deeds ; 

not from the rotten bones 

of the ancestors .

فخر وبزرگی به همتهای بلند واراده های رفیع است

 نه به استخوان پوسیده نیاکان .

درپیش کسان به فضل اجداد منا ز

درنزد جهان زما یه غیر مبا ز

نام پدران رفته رافخر مسـا ز   

 چون سگ پی استخوان پوسیده متا ز

===

You, who are so proud of your name 

If you are not in love, then shame!
Befriend not lovers, who are insane,
If sane sobriety is your fame.
Your head is sober from the wine of Love
Drinking grape juice is your game.
Melancholic face and painful cries,
Make lovers' pain, somewhat tame.Hafiz, 

 let go of infamy and name,Seek more wine, 

 your drunkenness inflame.

© Shahriar Shahriari
Los Angeles, Ca
October 23, 1999

ای که دایم به خویش مغروری  

گر تو را عشق نیست معذوری 

گرد دیوانـگان عشق مـگرد

کـه به عقل عقیله مشهوری

مستی عشق نیست در سر تو

رو کـه تو مست آب انـگوری

روی زرد اسـت و آه دردآلود

عاشـقان را دوای رنـجوری

بـگذر از نام و ننگ خود حافظ

ساغر می ‌طلب که مخـموری