مشاعره 233


مشاعره 233

تمیزنیک وبد روزگارکارتونیست 

چو چشم آینه درنیک وزشت حیران باش 

صائب 

=

شبم زهجر تو , چون آرزو درازی کرد

برآ زپرده صبح ای ستاره سحرم 

موید ثابتی 

=

معبد عشق بود مامن هرپیروجوان 

هرکه بنشست  درآن پاکروان برخیزد

محمدنوری اصفهانی 

=

داد درایام خامی میوه ی خودرابه باد

نخل پرباری که ازدیواربستان سرکشید

صائب 

=

دادسیم وزرخودنرگس شهلا به قلم 

پی چشم تو که غارتگر این بستان است 

ناشناس 

=

تغافل عاشق بی تاب رابی تاب تر سازد

به فریاد آور د خاموشی یوسف زلیخارا

راهب نائینی 

=

آن شمع مزارم  که ره انجمنم نیست 

مهجور زپروانه ام ازمن بگریزید 

شهر آشوب 

=

د ادگرا, تورافلک  جرعه کش پیاله باد

دشمن دل سیاه تو غرقه خون چو لاله باد

حافظ

=

دارالقرارخانه جاوید آدمی است 

این جای رفتن است نشاید  قرارکرد

سعدی 

=

 داردآن طایربی پر خبر ازحال غریب 

که به کنج قفس ازحسرت گلزاربماند 

فریب اصفهانی 

=

گردآوری : م .الف زائر



مشاعره 232


مشاعره232

یانباید خم ابروی تو شمشیر کشد

یابه یاران همه سرخط امان باید داد 

فروغی بسطامی 

=

دائم به یاد قامت  آن سروکشمری

ماراچوبید لرزد قلب صنوبری

عمان سامانی 

=

یانمی باید ازآزادی زدن چون سرولاف 

یاگره ازبی بری دردل نمی باید گرفت 

صائب 

=

تماشای دل من کرد ازدور

ازآن درجان آتش اضطراب است 

زمان یزدی 

=

تمام روز بلبل سربه زیر بال می  دارد

جوبیند باغبان راصبحدم درحال گل چیدن

کمال اجتماعی ( گلبانگ )

=

نظردرآینه کردآن نگاروباخود گفت 

خوشابه حال دل عاشقی که دلبرش  است این 

مجنون اصفهانی 

=

نظری کن ای زرویت دل نسترن گشاده 

گذری کن ای زبویت دم مشک ناب  بسته

خواجوی کرمانی 

=

هرچه باخود داشتم  ازمن گریزان می رود

راحت دل می رود , دل می رود , جان می رود 

دکترناتل خانلری 

=

دادخواه مااگردامن کشید ازدست ما

دست ماازدامن آه سحر کوتاه نیست

نصرالله صبوری 

=

تمنای وصالم نیست عشق من مگیرازمن

بهدردت خوگرفتم نیستم دربند درمانت 

شهریار

=

گردآوری : م.الف زائر



مشاعره 231


مشاعره 231

دیوانه تاشدم زغمت درقفای من 

آن طفل کو که دامن اوپرزسنگ نیست 

صغیراصفهانی 

=

تلخی محنت ما قصه کوتاهی بود

ماصبورانه  کشیدیم ودرازش کردیم

سیدحسن حسینی 

=

معانی هرگز اندر حرف ناید

که بحر بیکران درظرف ناید

لاادری 

=

دیوانه چون طغیان کند زنجیروزندان بشکند

اززلف لیلی  حلقه ای درگردن مجنون کنید

هوشنگ ابتهاج 

=

دیوانه شو وگرنه  به جان وسرت قسم 

آسان نگردد  ازمدد عقل مشکلی 

یزدان بخش قهرمان

=

یاگوشه ای وزمزمه عاشقانه ای 

یامحفلی وصحبت یاریگانه ای 

لاادری

=

یامن ناصبور راسوی خود ازوفاطلب 

یاتوکه پاکدامنی مرگ من ازخداطلب 

اهلی  شیرازی

=

باخیال دوست صحبت داشتن خوش دولتی ست 

 می برم غیرت برآن عاشق  که تنها می شود 

صائب تبریزی 

=

دیوانه محبت جانانه ام هنوز

دست ازدلم بدارکه دیوانه ام هنوز

پژمان بختیاری 

=

زان می که داد حسن  ولطافت به ارغوان

بیرون فکند لطف مزاج ازرخش به خوی 

حافظ

=

گردآوری : م.الف زائر 




مشاعره 230


مشاعره 230

دین ودل به یک دیدن باختیم وخرسندیم 

درقمارعشق ای دل کی بود پشیمانی 

شیخ بهائی 

=

یاقهر یاکه لطف بکن هرچه می کنی

دادست امتحان وفا بارها دلم 

ابوالقاسم حالت 

=

مطرب ازآتش این شوق دلم درجوش است

جان پرازشورش صدنغمه ولب خاموش است

پروین بامداد

=

تلخکامی نبود درشکرستان وصال 

نامه آور نگه وبوسه پیام است اینجا

صائب تبریزی

=

آن شعله ایم کزنفس گرم سینه سوز

گرمی به آفتاب جهان تاب داده ایم 

رهی معیری

=

مطربامجلس انس است غزلخوان وسرود 

چندگوئی که چنین رفت وچنان خواهد شد

حافظ

=

دین و دل درسفرعشق گرانباری بود

چون که این هردو بدادیم سبکبارشدیم 

سرهنگ محمد فرپور

=

معاشران گره اززلف یاربازکنید

شبی خوش است بدین قصه اش درازکنید

حافظ

=

دیوانگی ست دل به ره دیده داشتن 

تخم وا به مزرعه ی سینه کاشتن 

دکترحمیدی 

=

نظرخدای بینان  طلب هوا نباشد

سفرنیازمندان قدم خطانباشد

سعدی 

=

گردآوری :  م الف زائر



مشاعره 229


مشاعره 229

تکیه برتقوی ودانش درطریقت کافریست 

راهرو گرصدهنر دارد توکل بایدش 

حافظ

=

شب زهجرتو چون آرزو درازی کرد

برآ زپرده صبح ای ستاره ی سحرم 

موید ثابتی 

=

مشهوربه عالم شده ام ازسخن خویش 

انگشت نما چو ن قلم ازدست زبانم 

ماهرگیلانی 

=

مطرباچنگ به چنگ آر وبه پاکن شوری 

سازکن بازوبزن نغمه ی شهناز امشب 

محمدجوادتربتی 

=

باخلق مکن چنان که گر فعل تورا

هم باتوعمل کنند رنجیده شوی 

اهلی  شیرازی 

=

یافتم روشندلی از گریه های نیمشب

خاطری چون صبح دارم ازصفای نیمشب

رهی معیری

=

باخیال او قناعت میکنم من کیستم 

تاوصالش دردل امیدوارم بگذرد؟

=

دی گله ای زطره اش کردم وازسرفسوس 

گفت که این سیاه کج گوش به من نمی کند

حافظ

=

گردآوری : م.الف زائر