مشاعره 240


مشاعره  240

آن غنچه نشکفته که پرورده من بود

بشکفت عنانش  به کف خاروخس افتاد

کلانتری (پیروز)

=

دامن حسنش بود ازدامن گل پاکتر

دست گلچین هوس دوراست ازدامان او

کریم تمکین

=

وفابه وعده نکرازهزاریک آری

هزاروعده خوبان یکی وفانکند

فرخ خراسانی

=

دامن خویش زخون مژه گلشن کردم

ازفراق تو چه گل هاکه به دامن کردم

میرمشتاق اصفهانی

=

معلما سخن از عشق گو که مرغ دلم 

طفیل سوره ی یوسف بخواند قران را

بیدل کرمانشاهی 

=

آن فتنه  که  چون جلوه مهتاب تنی داشت

نازک ترازاندیشه یمن پیرهنی داشت 

نیازکرمانی 

=

تن نردبان جان بلند آشیان بود

بربام چرخ باید ازاین نردبان گذشت 

کاظم رجوی 

=

تنورلاله چنان برفروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت وگل به جوش آمد

حافظ 

=

دامن شادی چو غم آسان نمی آید به دست

پسته رادل می شود خون تالبی خندان کند

صائب 

=

دامن دوست به دست آر وزدشمن بگسل

مردیزد ان شود وفارغ گذرازاهرمنان 

حافظ

=

گردآوری: م. الف زائر



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد