مشاعره 238
تن سپردم به کف سیل حوادث مگر آخر
موج لطفی بردم جانب دریای محبت
دکترحسن تاج بخش
=
تن ضعیف مراکم مبین که این رشته
به دست حادثه صد ره فتادوتاب نخورد
کلیم همدانی
=
داغ مجنون بیابان گرددارد درجگر
لاله ای کز سینه ی صحراوهامون می دمد
صائب تبریزی
=
دامن ازدذستم کشیدی گریه تادامن دوید
دورشو گفتی زپیشم اشک پیش ازمن دوید
ناصح تبریزی
=
دامن پاکم قبای سلطنت گردد مرا
همچو یوسف چند روزی گربه زندانم کنند
ابوالحسن ورزی
=
داغ هرلاله که برسینه ی هامون باشد
مهری ازمحضر رسوائی مجنون باشد
صائب تبریزی
=
دامنت پاک بود پاکترازدامن گل
شبنم سوخته ی خفته به دامان توام
احمد کمالپور
=
معشوقه به سامان شد تاباد چنین بادا
کفرش همه ایمان شد تاباد چنین بادا
مولوی
=
آن طایرخجسته هراسان وبی قرار
بربام نشست ودمی آرمید ورفت
موید ثابتی
=
تنگ شد ازغم دل جای به من
یکدل واین همه غم وای به من
فروغی بسطامی
=
گردآوری : م .الف زائر