مشاعره 238


مشاعره 238


تن سپردم به کف سیل حوادث مگر آخر

موج لطفی  بردم جانب دریای محبت 

دکترحسن تاج بخش 

=

تن ضعیف مراکم مبین که این رشته 

به دست حادثه صد ره فتادوتاب نخورد

کلیم همدانی 

=

داغ مجنون بیابان گرددارد درجگر

لاله ای کز سینه ی صحراوهامون  می دمد 

صائب تبریزی 

=

دامن  ازدذستم  کشیدی گریه تادامن دوید

دورشو گفتی زپیشم اشک  پیش ازمن دوید

ناصح تبریزی 

=

دامن پاکم قبای سلطنت گردد مرا

همچو یوسف چند روزی گربه زندانم کنند

ابوالحسن ورزی 

=

داغ هرلاله که برسینه ی هامون باشد

مهری ازمحضر رسوائی مجنون باشد

صائب تبریزی 

=

دامنت پاک بود پاکترازدامن گل 

شبنم سوخته ی خفته به دامان توام

احمد کمالپور

=

معشوقه به سامان شد تاباد چنین بادا

کفرش همه ایمان شد تاباد چنین بادا

مولوی 

=

آن طایرخجسته هراسان وبی قرار

 بربام نشست ودمی آرمید ورفت

موید ثابتی 

=

تنگ شد ازغم  دل جای به من 

یکدل واین همه غم وای به من 

فروغی بسطامی 

=

گردآوری : م .الف زائر



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد