مشاعره 217

مشاعره 217

نصیحت گوی ماعقلی ندارد

به او گو درصلاح خویشتن کوش

سعدی 

=

شکر خداکه ازمدد بخت کارساز

برحسب آروزست همه کاروباردوست

حافظ

=

تبسمی زلب دلفریب اودیدم 

که هرچه بادل من کردآن تبسم کرد

وحشی بافقی 

=

دیده ازدیدارخوبان برگرفتن مشکل است

هرکه مارااین نصیحت می کند بی حاصل است

سعدی 

=

تب هجران تو یارب چه جگرسوز تبی بود

که طبیب ارتونباشی نبرد جان کس ازاین تب 

جامی 

=

باخارکشان نشین که اندردوسه روز

صدبرگ بساخت گل زیک دسته خار

انوری 

=

رفت در عشق تو ,  ازدست دل , آرام دلم

خون شود دل به برت گرببری نام دلم 

شوریده شیرازی 

=

مشک بید ازجهت تحفه باغ 

کرده صد لخلخه  ازملک ختن 

سیدحسن غزنوی 

=

نصیحتم چه کنی  ناصحا تومی دانی 

که من نه معتقدِ مردعافیت جویم 

حافظ

=

مشکل است ازمردم از اده دل برداشتن

ازصنوبر کی  به افشاندن فتد دل برزمین 

صائب 

=

گردآوری : م.الف زائر