مشاعره 214

مشاعره 214
ده سال می شد آری درذره ای بگنجم
ازبس که خویشتن رادرخود فشرده بودم
محمدعلی بهمنی
=
مشتاقی وصبوری ازحدگذشت یارا
گرتوشکیب داری طاقت نمانده مارا
سعدی
=
آن روز که دورازتوشدم دانستم
غم می کشدم , ولی به این زودی نه
طلعت اصفهانی
=
هرچندکه قدبی بدل داردسرو
پیش قدیارم چه محل دارد سرو
مولوی
=
وعد ه بااماوشاید می نشاید پیش عاشق
نازنیناوعده جون دادی به ما اماندارد!
محسن ساعی
=
ده صفا آیینه دل رابه نورمعرفت
هرکه داراگشت این آیینه رااسکندراست
میرزاحسن متین
=
تامل کنان درخطاوصواب
به ازژاژخایان حاضرجواب
سعدی
=
باچنین قامت وبالا چو درآئی درباغ
سربه زیرآورد و پای توبوسد عرعر
سیف فرقانی
=
رفته پایم به گِل ازپرتو چشم ترِخویش
نخل شمعم حکه بود ریشه ی من درسرخویش
صائب
=
شب صحبت غنیمت دان که بعدازروزگارما
بسی گردش کند گردون بسی لیل ونهارآرد
حافظ
=
گردآوری : م.الف زائر