مشاعره 161

مشاعره 161

دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد

چولاله داغ هوائی که برجگر دارد

حافظ

=

د ل شکسته من آهش اراثر دارد

دعاکنم که خدایش شکسته تردارد

قاآنی

=

دل شیر داردتن ژنده پیـــــــــــــل

نهنگان برآرد زدریای نیـــــــــــــــل

فردوسی

=

لباس مرگ  بر اندام عالمی زیباست

چه شدکه کوته وزشت این قبابه قامت ماست

عارف قزوینی

=

تاچنددرمیان فکنی زلف وشانه را

دل رانمی دهیم به دست توزور نیست !

صائب تبریزی

=

تاچند زخون مژه درکوی تو احبـــــــــاب

صدنامه نویسند وجواب ازتو نخواهند

فروغی بسطامی

=

دل صنوبریم همچو بید لرزان است

زحسرت قدوبالای چون صنوبردوست

حافظ

=

تاچند سیه پوش  غم هجرتوباشم

ای زلف سیاه تو سیه پوش ترازمن

صالح صابر

=

نزدیک شد که خانه عمرم شود خراب

رحمی بکن وگرنه خراب است کارمن

هلالی جغتائی

=

نسبلت قد بلند تو چو کردم باسرو

سخن مردم کوته نظرم یاد آمــــــــــد

خواجوی کرمانی

=

گردآوری : م .الف زائر