مشاعره 155
دل دیوانه ام ازسینه بریان بگریخت
پی دیدار توازکلبه ویران بگریخـــت
ملک مختار( وحیده )
=
تاپی پرسش مارنجه نمودی لب خویش
می بر درشک به بیماری ما صحت ما
والهی قمی
=
آنان که همچو تو دل ماراشکسته اند
آیینه امید نماراشکستـــــــــــــــــه اند
موج
=
دل د یوانه زدیوانگی آرام نیافت
دید ه رابرسرسودای جنون دریاکرد
عبس فروتن
=
دل رابه یاد طلعت او طرفه نزهتی ست
دربوستان خاطره باصفای مــــــــــن
محمد فرخ
=
نرگس مست نوازش کن مردم دارش
خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد
حافظ
=
دل راخبر زرنگ ورخ دلبران نبــــــــــــود
من این بلا زدیده غماز می کشــــــــــم
ملا تبریزی
=
مردم سپند برسر آتش نهند وتــــــــو
آتش زدی به عالم ازآن خال چون سپند
فروغی بسطامی
=
دل را زچاک سینه توانم برون کنــــــــــم
غم رازدل برون نتوان کرد چون کنــــــــــم
هلالی جغتائی
=
مردمصاف درهمه جا یافت می شود
د رهیچ عرصه مرد تحمل ندیده ام
صائب
=
گردآوری : م .الف زائر