مشاعره 142

مشاعره 142

نرگس که فلک چشم وچراغ جمنش کرد

چشم توسرافکنده به هرانجمنش کرد

فروغی بسطامی

=

دل به خونم تشنه ودلبربه قتلم مایل است

وای برجانم که انم دلبر واینم دل است

ذهنی

=

تابوکه یابم آگهی ازسایه سرو سهی

گلبانگ عشق ازهرطرف برخوشخرامی می زنم

حافظ

=

مراکه خال تو فلفل فکنده است برآتش

چرازغالیه دلبند می کنی و دلاویـــــــــز

خواجوی کرمانی

=

زاشک چشم مجنون بی خبر بـــــــــــــود

که لیلی سوی هامون  راند محمــــــــــــل

محمدخان دشتی

=

لب از به خنده چو گل وانمی کنم زان است

که همچو غنچه پراخون دل بود ذهنــــــم

گلچین معانی

=

مراکه دل حرم خاص جاودانه توست

مکن خراب خدارا , که خانه خانه توست

حیدرعلی حاجب شیرازی

=

تابه افسوس به پایان نرود عمر عـــــــــزیز

همه شب ذکر تو می رفت و مکرر می شد

سعدی

=

دل به داغش مبتلا کردم , خطاکردم , خطا

سوختم خودرابرای او , غلط کردم ,غلط

وحشی بافقی

=

طاعات منکران محبت قبول نیست

صدبار اگر به چشمه کوثر وضو کنند

دلشاد خاتون

=

گردآوری :  م.ا لف ز ائر