مشاعره 111

مشاعره 111

یک چراغ است دراین خانه وازپرتو آن

هرطرف می نگرم انجمنی ساخته اند

لاادری

=

درون سینه (دولت )بهرمهرویان دلی دارد

درآن دل هرگل اندامی حق آب وگلی دارد

دولت

=

درون سینه نگنجددلی که من دارم

خوش اس باغم دل , عالمی که من دارم

علی اشتری (فرهاد)

=

مده ای حکیم پندم که به کاردرنبندم

که زخویشتن گریزاست وزدوست ناگزیرم

سعدی

=

مده ای خضرفریبم به حیات  جاودانی

من وخاک آستانش , تو وآب زندگانی

معانی کاشانی

=

یک دست توبازلف ودگر دست توباجام

یک گوش به چنگی ودگرگوش به نائی

منوچهری

=

یک دست جام باده ویک دست جعدیار

رقصی جنین میانه میدانم آرزوست

مولوی

=

تورادایه گرمرغ شاید همی

پس این پهلوانی چه باید همی

فردوسی

=

یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدیت ؟

یک گوهرجان کو اگرازبحر خدایید؟

مولوی

=

درون فروماندگان شادکن

زروزفرو ماندگان یادکــــــن

سعدی

=

گردآوری : م .الف زائر