مشاعره 110
شانه شمشاد را دست نگارین می کند
بس که درزلف گره گیر تو دلها خون شده ست
صائب
=
تورابه که روی همچو شمع خود بپوشانی
وگرنه کی توان پروانگان رابال وپربستن
امیرهوشنگ خسروانی
=
نخل قدتوبه باغی که خرامان گردد
سرو درزیرپرفاخته پنهان گردد
صائب
=
درخواب خوش دوشین این نغمه بگوش آمد
رورو که سروش آمد پیر می فروش آمد
عباس آقاجانی
=
درون سینه دلی داشتیم و امیدی
خدای خیر دهد دلبران یغمارا
نطام وفا
=
آغوش گلشنیم که بعد ازبهارها
درما بجز دریغ خزانی نمانده است
سیمین بهبهانی
=
تورابه مهرووفا اعتبارنتوان کرد
چراکه عمری و وبرعمراعتباری نیست
طاهری هروی
=
توراچون آرزوهایم همیشه دوست خواهم داشت
به شرطی که مرا درآرزوی خویش مگذاری
محمدعلی بهمنی
=
یارب آن شاه وش ماه رخ زهره جبین
دریکتای که و گوهر یکدانه کیست ؟
حافظ
=
توراچه غم که سری پایمال عشق توگردد
که برعزای عزیزان سمند شوق برانی
هوشنگ ابتهاج
=
گردآوری : م. الف زائر
سلام
ممنون اشعار جالب بود
خسته نباشی
اگه خواستی بیا تبادل لینک بکنیم
منتظرتم فعلا