مشاعره 107

مشاعره 107

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه روشنائی

حافظ

=

یک به یک بامژه هایت دل من مشغول است

میله های قفسم رانشمارم چه کنــــــــم؟

سیدحسن حسینی

=

مدعی رافهم معنی نیست ورنه عرض ِمطلب

بارهاکردم ندارم غیرازاین راز مگوتــــــــــــی

مسعود فرزاد

=

یک تیردعا گربه خطا کارگر  افتـــــــــــد

شک نیست که آتش به همه خشک وترافتد

لاادری

=

دروصف آن غزال غزل های آبدار

مجنون صفت به سینه صحرا گذاشتیم

خلیلی

=

مدعی شادم که سویش برد پیغام مرا

زان که درخونش  کشد هرکس بردنام مرا

جلالی یزدی

=

آشیان مرغ دل شد بام حسنش تاابد

کی هوس دارد نشیند برلب بام دگر

خوروش دیلمانی

=

رحمی ای فرمانروای دل که شوخی های ناز

ازدل پرطاقتم تاب وتحمل می بـــــــــــرد

مهدی دیجوری

=

دروصف دلبران سمن ساق سیم بر

تاکی عنان گشاده شتابد سمند تو؟

حیبب اللهی

=

ورفروغ دورخش برلولو عمان فتد

لولو عمان به رنگ لاله نعمان شود

قطران تبریزی

=

گردآوری : م.الف  زائر